Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2011

//it's all about writing//

Δεν ήμουν ποτέ ένα συγκροτημένο άτομο, ένας άνθρωπος που πράττει σύμφωνα με την κοινή λογική(ίσως επειδή είναι απλά ...κοινή), δεν ειχα ποτέ δεύτερες σκέψεις για τους γύρω μου-αυτό δε σημαίνει ότι είμαι πάντοτε ειλικρινής και καλή...κάποιες φορές οι πρώτες σκέψεις είναι αρκετές ώστε να μη χαίρουν δημοσιοποίησης...-, ζω και συγκινούμαι με το παραμικρό γιατί πιστεύω ότι η ζωή είναι ένα μεγάλο θαύμα κι αν κάποιος σταθεί ακίνητος και σταματήσει να συμμετέχει σ' αυτήν θα  το δει. Υπάρχω και πορεύομαι με τις εμμονές μου και τα ενοχικά μου σύνδρομα κι όμως καταφέρνω να τα κρατάω όλα αυτά σε μια ισορροπία(όση μπορεί να βρω ) .Η καθημερινότητα με κάνει και βαριέμαι, παρατηρώ τους ανθρώπους γύρω μου που ασχολούνται με όλα αυτά τα καθημερινά και νιώθω ότι ασχολούνται με αστεία πράγματα. Ζω στους κόσμους μου από επιλογή κι όχι από ανάγκη. Και παρόλα όσα έχουν συμβεί και συνεχίζουν να συμβαίνουν γύρω μου εξακολουθώ να πιστεύω στο καλό των ανθρώπων. Όλων των ανθρώπων. Μπορεί να είμαι τρελή, τραγικά αθώα ώρες-ώρες, ψώνιο του κερατά(που εδώ και μία παράγραφο κάθομαι και αναλύω το εγώ μου) όμως έχω το τεράστιο προνόμιο να μπορώ να τα γράφω όλα αυτά. Κι όταν γράφω όλα τα σκόρπια μου εγώ γίνονται ένα, αυτό το Εγώ που πρέπει να είμαι. Μόνο τότε γίνομαι αυτό που θέλω να είμαι στη ζωή μου. Περνούν μεγάλες περίοδοι στη ζωή μου που αναγκάζομαι να ζήσω όπως όλοι οι άλλοι, νιώθοντας λίγο κενή και προσπαθώντας να προσαρμοστώ στην καθημερινότητα όπως οι υπόλοιποι γύρω μου, όμως αξίζει να περιμένω μονο και μόνο για να έχω την ευτυχία να γράψω...
Η ζωή είναι μια αέναη μίμηση ... Κάποιος αποφάσισε ότι όταν είμαστε χαρούμενοι πρέπει να τεντώνουμε τα χείλη μας , να δείχνουμε τα δόντια μας στους άλλους και να βγάζουμε έναν ευχάριστο ήχο. Όταν είμαστε στενοχωρημένοι να πιέζουμε τα φρύδια μας , να παραμορφώνουμε τα χαρακτηριστικά μας μέχρι να βγουν υγρά από τα μάτια μας , όταν είμαστε ερωτευμένοι να ενώνουμε τα χείλη μας , να ανταλλάσσουμε σάλια και υγρά. Κάποιος το έκανε πρώτος κι όλοι οι υπόλοιποι ακολουθήσαμε και μιμηθήκαμε... Όμως η συγγραφή είναι πρωτοτυπία-και κάθε μορφή τέχνης-...κι όλα αυτά τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του καθενός που αντιμετωπίζονται ως ελαττώμματα γίνονται πυλώνες πάνω στους οποίους χτίζεις, πάνω στη διαφορετικότητά σου... Χτίζεις έναν κόσμο απ΄την αρχή δικό σου, μπορείς να βασιστείς τα ήδη δοσμένα και να δημιουργήσεις πάνω σ' αυτά ή ακόμα καλύτερα να αμφισβητήσεις και να φτιάξεις νέους κανόνες, νέους κόσμους. Άνθρωποι που όταν θέλουν να χαρούν, κλαίνε κι όταν θέλουν να στενοχωρηθούν, χαμογελούν. Εσύ το σκέφτηκες πρώτος κι οι ήρωές σου ακολουθούν...

2 σχόλια: